Sabahları
Hasta uyanmanı istiyorum
Hastaysan eğer
Yaşıyorsun demektir.
-Mehmet Çerezcioğlu
Bir babaya bu dizeleri yazdırmıştı “lösemi” adı verilen hastalık ve bir anne 1993 yılında günlüğüne şöyle yazıyordu : “Ağlamak ne güzelmiş meğer yasak olunca, anladım.”
Kısacık bir hayatın öyküsü bu, Burçak’ın öyküsü. 15 Mayıs 1979 tarihinde İzmir’de dünyaya geldi, hayat dolu bir çekirdek ailenin üçüncü ve son kızı olarak. 1990 yılından 1995 yılına kadar günlük tuttu, şiirler yazdı. Doğum gününe 4 gün kala, 11 Mayıs 1995 tarihinde hayata gözlerini yumdu. Aslında hayata gözlerini yumdu demek yanlış; çünkü Burçak yaşadı, yaşamaya devam etti. Mavi Saçlı Kız adıyla basılan günlüğünü okuyan her insana umut kaynağı oldu. Cesareti, sevgiyi ve yaşamayı öğretti, en zor anlarda bile pes etmemeyi. Belki de sadece Burçak’ın somut bedeni dünyayı terk etti.
Bir neslin umudu öğrenmesinin kaynağı oldu, Burçak. Hastalığının en amansız günlerinde dahi acılarından ziyade hayallerinden bahsetti. “Belki sana aptalca gelebilir ama istedikten ve uğraştıktan sonra her şeyi yapabilir ve ne istersen olabilirsin.” diyordu. Hayalleri vardı Burçak’ın, hayal kurabilmenin gücünü kanıtlıyordu. Amerika’ya gitmek istiyordu, ünlü bir oyuncu olmak istiyordu. Fakat Burçak’ın en büyük hayali yazdığı günlüklerin bir gün basılması ve basılan günlüğünün kapak resmini de ablası Elif’in seçmesiydi.
Aşkı yaşadı Burçak, aşkın gücünü hem öğrendi hem de bizlere öğretti. Hastanedeki dosyasının başına “Burçak Aşık” yazdı, doktorları. Hastalığında inanılmaz bir iyiye gidiş gözlemlendi. Ne yazık ki bir zaman sonra amansız derdi yeniden nüksetti. Aşk bitti, lösemi devam etti. Bir anne şu sözleri işitti : “Tıbbın yapacak bir şeyi kalmadı.”
Balkonun demirine dayanıp durdum kaç gece
Büyükayı yıldızı orda gökyüzünde
Sen içerde uykudaydın.
O balkon yok artık
Demirin soğukluğu içimde
Bütün yıldızlar gökyüzünde gene
Herkes uykuda…
Ama sen yoksun içerde.
-Mehmet Çerezcioğlu
1995 yılının, Mayıs ayının 11’nde doğum gününün gelmesini bekliyordu Burçak; ancak ne yazık ki doğum gününe 4 gün kala, gözlerini yumdu, bir daha hiç açmamak üzere. Mavi saçlarıyla, “ailesinden kimsenin ölümünü görmeden” toprağa gömüldü Burçak. Ve onu tanımayan on binlerce insan Burçak’tan aşkı, yaşamı, cesareti öğrendi. Günlükleri basıldı, kapak resmini ablası, Elif, seçti.
Kalk gel
Hangi uzak yerdeysen
Erimedem karlar
Gel
Gör
Daldaki beyazını
Soğuğunu
Havanın
Duy
Sesini yağanın
Havadaki
Sesizliğin
Sensizliğini
Karlar erimeden
Kalk gel…
-Mehmet Çerezcioğlu